Bóg stworzył człowieka z miłości, powołał go także do miłości, która jest podstawowym i wrodzonym powołaniem każdej osoby ludzkiej. Człowiek został bowiem stworzony na obraz i podobieństwo Boga, który sam „jest miłością”. Ponieważ Bóg stworzył mężczyznę i kobietę, ich wzajemna miłość staje się obrazem absolutnej i niezniszczalnej miłości, jaką Bóg miłuje człowieka.

Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione  przez Chrystusa do godności sakramentu. Dobro osoby oraz społeczeństwa ludzkiego i chrześcijańskiego łączy się ściśle z pomyślną sytuacją wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej.

Małżonkowie w obecności kapłana udzielają sobie sakramentu małżeństwa. Zgoda, przez którą małżonkowie oddają się sobie i przyjmują wzajemnie, zostaje przypieczętowana przez samego Boga. Przymierze małżonków zostaje włączone w przymierze Boga z ludźmi. Prawdziwa miłość małżeńska włączana jest w miłość Bożą.

Łaska właściwa sakramentowi małżeństwa jest przeznaczona dla udoskonalenia miłości małżonków. Przez tę łaskę wspomagają się wzajemnie w życiu małżeńskim oraz w przyjmowaniu i wychowaniu do świętości potomstwa. Źródłem tej łaski jest Chrystus. Kościół nadaje wielkie znaczenie obecności Jezusa na godach w Kanie. Widzi w tym zapowiedź, że od tej pory małżeństwo będzie skutecznym znakiem obecności Chrystusa.

Miłość zmierza do jedności jak najbardziej osobowej, która nie tylko łączy w jedno ciało, ale prowadzi do tego, by było jedno serce i jedna dusza. Małżonkowie powołani są do ciągłego wzrostu w tej komunii. Miłość chce być trwała; nie może być „tymczasowa”. Ta wewnętrzna jedność, a także dobro dzieci wymagają pełnej wierności małżonków. Przez swoją wierność małżonkowie mogą być świadkami wiernej miłości Boga.

Podstawowym zadaniem małżeństwa i rodziny jest służba życiu. Rodzina jest nazywana „domowym Kościołem”, jest pierwszą szkołą życia chrześcijańskiego i pewnego rodzaju „szkołą pełniejszego człowieczeństwa”.

Informacje dla narzeczonych:

1. Miejscem zawarcia sakramentu małżeństwa jest parafia stałego miejsca zamieszkania
narzeczonej(go), gdzie dopełnia się formalności przedślubnych.

2. W kancelarii parafialnej należy przedłożyć:

  • metrykę chrztu św. (nie starszą niż 3 miesiące),
  • świadectwo bierzmowania,
  • dowód osobisty,
  • dokumenty stwierdzające stan wolny z USC (małżeństwo konkordatowe),
  • świadectwo ukończenia kursu przedmałżeńskiego,
  • ubiegający się o powtórne zawarcie małżeństwa przynoszą akt zgonu współmałżonka (wystawiony w parafii zgonu).

3. Do kancelarii należy zgłosić się na 3 miesiące przed planowanym ślubem. Okres ten obowiązuje
wszystkich kandydatów!

4. Wiek do zawarcia małżeństwa – wymagane jest ukończone 18 lat dla obojga narzeczonych.

5. Przygotowanie do sakramentu małżeństwa:

  • katechizacja z zakresu szkoły podstawowej, gimnazjalnej i średniej,
  • kurs przedmałżeński,
  • dla tych, którzy nie uczestniczyli w katechezie obowiązuje przygotowanie religijne,
  • dwukrotne zgłoszenie się w poradni życia małżeńskiego przez oboje narzeczonych,
  • odbycie dwukrotnej spowiedzi przedślubnej: pierwsza w tygodniu wygłoszenia zapowiedzi, druga tuż przed ślubem,
  • przystąpienie do Komunii św. w dniu ślubu.

6. Świadkami sakramentu małżeństwa mogą być:

  • katolicy, którzy żyją zgodnie z wszystkimi przykazaniami Bożymi i nauką Pana Jezusa,
  • uczestniczą w niedziele i święta we Mszy św. i systematycznie przystępują do spowiedzi i Komunii św.
  • osoby pełnoletnie (!)

7. Nie mogą być świadkami:

  • żyjący w małżeństwie bez ślubu kościelnego,
  • młodzież, która nie uczęszcza na katechizację,
  • kto nie przyjął sakramentu bierzmowania,
  • obojętni religijnie,
  • prowadzący gorszący tryb życia.

Nie ma ślubów z przyjęciem weselnym: w Adwencie, w Wielkim Poście, w pierwszy dzień świąt Bożego Narodzenia i Wielkiej Nocy.