Aktualności

ŚRODA POPIELCOWA

sroda_popielcowa

Na środę 22 lutego br. przypada POPIELEC i rozpoczyna się okres Wielkiego Postu – czas szczególnego rozważania Męki i Śmierci Chrystusa. W środę obowiązuje post zarówno jakościowy jak i ilościowy, czyli wolno spożyć jeden posiłek do syta i nie wolno spożywać pokarmów mięsnych. Prawem o wstrzemięźliwości są związani wszyscy powyżej 14. roku życia, a prawem o poście – osoby pełnoletnie do rozpoczęcia 60. roku życia.

Msze Św. tego dnia odprawiane będą o godz. 07.30., 09.00., 18.00., oraz dodatkowo o godz. 19.00.
Tego dnia kancelaria parafialna nie będzie czynna.

W czasie Mszy w Środę Popielcową dokonuje się obrzędu posypania głowy popiołem. Popiół jest przygotowywany z gałązek poświęconych w poprzednim roku podczas Niedzieli Palmowej. Kapłan poświęca popiół, a następnie posypuje nim głowy wiernych, mówiąc: „Nawracajcie się i wierzcie Ewangelii (Mk 1,15) albo „Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz” (por. Rdz 3,19). Akt ten symbolizuje ułomność i przemijalność człowieka, jest znakiem żałoby i pokuty. Zaleca się pielęgnowanie zwyczaju zabierania dla nieobecnych poświęconego popiołu jako znak łączności z całym Kościołem rozpoczynającym okres pokuty.

Serdecznie zapraszamy!

Odmieńmy sposób życia, pokutujmy w popiele i włosiennicy, pośćmy i płaczmy przed Panem, gdyż Bóg nasz jest pełen miłosierdzia i gotów odpuścić nam nasze grzechy.

(por. Jl 2,13)

Od niepamiętnych czasów popiół jest obrazem ułomności i przemijania człowieka, znakiem żałoby i pokuty. Nie tylko u Izraelitów, ale u Egipcjan, Arabów i Greków posypywanie głowy popiołem wyrażało skargę, smutek, skruchę, pokutę. Na tym tle zrozumiałe są starochrześcijańskie zwyczaje i formy pokutne: rozpoczynając publiczną pokutę wielcy grzesznicy przywdziewali zgrzebne szaty i włosiennice, posypywali sobie głowy popiołem, żyli o chlebie i wodzie (por. Ps 102,10; Iz 58,5; Mt 11,21).

Wielki Post

wielkopostne nabożeństwa DROGI KRZYŻOWEJ odprawiane będą w każdy piątek po wieczornej Mszy Św. ok. godz. 18.30. dla dorosłych i Bierzmantów, a dla dzieci o godz. 17.30. Za odprawienie nabożeństwa Drogi Krzyżowej można uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami

GORZKIE ŻALE z kazaniami pasyjnymi których tematyka w tym roku będzie dotyczyć Męki Pańskiej w życiu Świętych Stygmatyków, w każdą niedzielę Wielkiego Postu o godz. 17.15. Za udział w Gorzkich Żalach – raz w tygodniu odpust zupełny pod zwykłymi warunkami Serdecznie wszystkich zapraszamy do udziału w tych nabożeństwach.

Wielki Post

Począwszy od VII w. Środa Popielcowa była dniem rozpoczynającym liturgiczny okres pokuty. Za takie grzechy jak: morderstwo, nierząd, zaparcie się wiary… nakładano ciężkie praktyki pokutne i wykluczano z liturgii eucharystycznej od Środy Popielcowej aż do Wielkiego Czwartku. Praktykowanie pokuty publicznej traciło z czasem na znaczeniu, aż wreszcie zanikło. Przetrwał jednak duch pokuty i ceremonia posypywania popiołem. Papież Urban II polecił ją wszystkim wierzącym na rozpoczęcie Wielkiego Postu, który jest czasem powszechnej pokuty.

Wielki Post trwa 40 dni od Środy Popielcowej do Niedzieli Palmowej, gdy na początku liturgii każdej Niedzieli Palmowej słyszymy słowa:

„Drodzy bracia i siostry, przez czterdzieści dni przygotowaliśmy nasze serca przez modlitwę, pokutę i uczynki chrześcijańskiej miłości. W dniu dzisiejszym gromadzimy się, aby z całym Kościołem rozpocząć obchód Misterium Paschalnego. Dzisiaj Chrystus wjechał do Jerozolimy, aby tam umrzeć i zmartwychwstać. Wspominając to zbawcze wydarzenie, z głęboką wiarą i pobożnością pójdźmy za Panem, abyśmy uczestnicząc w tajemnicy Jego krzyża, dostąpili udziału w zmartwychwstaniu i życiu.”

Wielki Post jest zatem czasem przygotowania do obchodu najważniejszych świąt w roku liturgicznym – Świąt Wielkiej Nocy. Tuż po Niedzieli Palmowej rozpoczyna się Wielki Tydzień, a wieńczy go Triduum Paschalne i Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego.

NABOŻEŃSTWA WIELKOPOSTNE

GORZKIE ŻALE

Nabożeństwo powstało przy kościele św. Krzyża w Warszawie i stąd rozpowszechniło się na całą Polskę. Pierwszy raz zostało wydane drukiem w 1707 roku staraniem ks. Wawrzyńca Stanisława Benika, ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy świętego Wincentego a Paulo pod tytułem „Snopek Miry z Ogrodu Gethsemańskiego albo żałosne Gorżkiej Męki Syna Bożego […] rozpamiętywanie”. Po raz pierwszy odprawiono je w 1707 r. Jego tekst zachował oryginalne, staropolskie brzmienie.

Co ciekawe, struktura tego nabożeństwa opiera się na strukturze dawnej Jutrzni. Składają się z trzech części, rozpoczynają się Zachętą (lub Pobudką – analogia do współczesnego Wezwania) i wzbudzeniem intencji (czytanie). W każdej części znajduje się hymn i dwie pieśni (dziś w Jutrzni są dwa psalmy i pieśń ze Starego Testamentu).

Gorzkie Żale dzieli się na Zachętę i trzy części. W każdą niedzielę Wielkiego Postu odprawia się jedną część:

Zachęta

Część I (I i IV Niedziela Wielkiego Postu)

Część II (II i V Niedziela Wielkiego Postu)

Część III (III Niedziela Wielkiego Postu i Niedziela Palmowa)

w naszej parafii: w niedziele o godz. 17.15

DROGA KRZYŻOWA

Droga Krzyżowa – to nabożeństwo nawiązujące do przejścia Pana Jezusa od pretorium Piłata na wzgórze Golgoty. Męka rozważana jest w 14 symbolicznych stacjach. Pismo Święte nie zawiera dokładnej trasy Drogi Krzyżowej, a tylko 9 spośród 14 stacji ma swą podstawę w ewangelicznych opisach męki Pańskiej. Pierwsi chrześcijanie otaczali czcią te święte miejsca w Jerozolimie.

Po śmierci Jezusa drzewo krzyża chrystusowego razem z dwoma pozostałymi zrzucono z Golgoty i zasypano ziemią. Trzy wieki później Cesarz Konstantyn Wielki nawrócił się i zezwolił na wyznawanie wiary chrześcijańskiej Jego matka, cesarzowa Helena, udała się do Jerozolimy, gdzie odnalazła 3 krzyże. Początkowo jednak nikt nie wiedział, na którym z nich umarł Chrystus. Wówczas biskup Jerozolimy Makary nakazał podać kolejno każdy z trzech krzyży pewnej ciężko chorej kobiecie. Gdy dotknęła pierwszego – nic się nie stało. Podobnie przy drugim. Jednak kiedy jej palce spoczęły na trzecim, nastąpiła niezwykła przemiana: kobieta odzyskała siły i została cudownie uzdrowiona. W ten sposób rozpoznano właściwy krzyż.

Św. Helena podzieliła krzyż na trzy części, aby ofiarować je głównym ówczesnym ośrodkom chrześcijaństwa: Jerozolimie, Rzymowi i Konstantynopolowi. Z czasem krzyż podzielono na wiele drobnych części. W Polsce cząstki relikwii posiadają m.in. kościół dominikanów w Lublinie, Sanktuarium Krzyża Świętego w Górach Świętokrzyskich, katedra na Wawelu w Krakowie, kościół św. Krzyża w Warszawie, a także świątynia kalwaryjska w Pakości

Pielgrzymi udający się do Jerozolimy już wtedy pragnęli nie tylko oglądać miejsca, po których chodził Zbawiciel, nie wystarczała im sama kontemplacja – chcieli czynnie uczestniczyć w przeżyciach Jezusa. Już w IV w. istniał w Jerozolimie obchód miejsc Męki w Niedzielę Palmową i w noc z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek. Cześć dla Męki Pańskiej wzrosło niepomiernie po zdobyciu Jerozolimy przez krzyżowców w 1099 roku. Pątnicy starali się odnaleźć miejsca i sceny Pasji. Kolejność nawiedzania miejsc Męki nie była jeszcze ustalona. Dopiero franciszkanie, którzy w 1320 roku objęli opiekę nad Ziemią Świętą nadali procesjom ramy organizacyjne.

Do powstania i rozszerzenia się Drogi Krzyżowej przyczynił się najbardziej Holender zwany Adrichomiusem, przełożony klasztoru św. Barbary w Delft (+ 1585 roku). Ułożył on cykl Drogi krzyżowej w 12 stacjach wraz z komentarzem. Nabożeństwo Drogi krzyżowej w jego układzie rozszerzyło się pod koniec XVI wieku na całą Europę. Po dodaniu w XVII wieku dwóch ostatnich stacji: zdjęcie z krzyża i złożenie do grobu, Droga krzyżowa uzyskała ostateczny kształt, znany do dzisiaj.

Pierwsze Drogi krzyżowe powstały w Niderlandach. Zakładano je nie tylko w otwartym terenie, ale także w kościołach, krużgankach klasztornych i na cmentarzach. Najgorliwszym propagatorem Drogi krzyżowej był franciszkanin św. Leonard z Porto Maurizio (+1751). Wzniósł na terenie Italii 572 Drogi Krzyżowe. Jedna z najsłynniejszych znajduje się w rzymskim Koloseum. Założył ją na prośbę św. Leonarda ówczesny papież Benedykt XIV.

Kalwarie w Polsce pojawiły się na początku XVII wieku. Pierwsza, największa i najwspanialsza, została założona przez Mikołaja Zebrzydowskiego w 1604 roku. Rozbudowa obiektu trwała ponad sto lat i prowadziło ją kilka pokoleń Zebrzydowskich. Od 1609 roku rozpoczęto odgrywać Misterium Męki Pańskiej. Niedługo po Zebrzydowskiej powstały następne kalwarie: w Pakości zwana Kujawską – założona przez Michała Działyńskiego, Jerozolima Kaszubska w Wejherowie – założona przez Jakuba Weyhera, w Pacławiu – założona przez Maksymiliana Fredrę i Jerozolima Dolnośląska w Wambierzycach – założona przez Daniela Osterberga. Do dzisiaj są to największe i najbardziej rozbudowane pod względem sakralnym i widowiskowym obiekty. Obecnie w Polsce istnieją 53 kalwarie.

w naszej parafii: w piątki o godz. 17:30 (dzieci) oraz po Mszach św. o 18:30 (dorośli)

źródła: brewiarz.pl liturgia.wiara.pl mbkp.info